ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 «Η καμήλα είναι ένα καθαρόαιμο άλογο κούρσας που το έφτιαξε μια επιτροπή». Είναι από τα αγαπημένα μου ρητά. Ηλίθιες συλλογικότητες, στελεχωμένες από εργώδεις ηλιθίους, με λάθος λύση για κάθε πρόβλημα. Συνήθως παραλαμβάνουν δύο προβλήματα και μετά από μερικές πρωτοβουλίες, διαβουλεύσεις και μέτρα, τα κάνουν τέσσερα.

Όταν θέλεις κάτι να μην λυθεί ή να δώσεις ραντεβού με την αποτυχία, ανάθεσε το σε μια επιτροπή, κατά προτίμηση τεχνοκρατών. Όταν σπανίως γίνει κάτι, οφείλεται στο όραμα  και την ικανότητα ενός, το πολύ δυο, που θα αγωνιστούν να ξεπεράσουν τα προσκόμματα, την αβελτηρία ή τις εξαγορασμένες συνειδήσεις των υπολοίπων.

Σήμερα άραγε σε τι έγκειται η έλλειψη μας; Τι λείπει και βουλιάζουμε στα σκατά της κρίσης; Θέλουμε κι άλλους νόμους; Χρειαζόμαστε τεχνοκράτες, ειδικούς, επιτροπές, μια μαγική οικονομική εξίσωση, που θα ρίξουμε μέσα όλη την καρμιριά, την αφασία και τον ...
ερασιτεχνισμό των ιδεοληπτικών νεοπασόκων και θα βγει από την άλλη άγιο μύρο και πεντακοσάευρα;

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, δεν χρειαζόμαστε τίποτε φοβερούς κι ιδιοφυείς νέους νόμους, θεσμούς πατεντάτους με το προοδευτιλίκι και την ανατρεπτικότητα στην ούγια.

Δεν χρειαζόμαστε τίποτε βαριά διδακτορικά, που θα κάνουν φοβερά οικονομοτεχνικά ζογκλερικά και, τάχα, θα τρώμε μετά με χρυσά κουτάλια.

Χρειαζόμαστε ίσως κι απ’ αυτούς αλλά και κάτι άλλο, απλό αλλά δύσκολο και βαθύ.

Ακόμη κι αν μας διαγράψουν οι κιμπάρηδες Φράγκοι κι Αλανοί όλο το χρέος, ακόμη κι αν μαζέψουμε εδώ όλα τα Νόμπελ Οικονομίας, σε λίγα χρόνια πάλι στο άσσο θα είμαστε.

Αδέρφια, χρειαζόμαστε εθνική επανεκκίνηση. Με άλλες αρχές κι αξίες, που υπάρχουν στην κληρονομιά μας. Χρειαζόμαστε διοίκηση δια του παραδείγματος. Αυτή δίνει πίστη στο Λαό, κίνητρο. Έτσι αισθάνονται οι απλοί άνθρωποι ότι αξίζει τον κόπο. Τότε ακούνε. Συμμετέχουν.

Εκτός από Ηγέτη, που είναι ο καταλύτης, η «ζώσα εκρηκτική ύλη», αυτός που,  με τον λόγο και τις πρωτοβουλίες του, θα πυροδοτήσει την αδρανή μάζα και θα απελευθερώσει τις τεράστιες δυνάμεις της, χρειαζόμαστε διοίκηση με όραμα, άλλο πρότυπο, άλλη ηθική δύναμη.

Γιατί άραγε η διαπλοκή λεηλάτησε τη χώρα; Γιατί οι αφανείς εταιρείες πολιτικών, μπετατζήδων, προμηθευτών, εκδοτών – καναλαρχών, ήπιαν το μεδούλι της χώρας τριάντα χρόνια; Δεν ήταν πάντα αξιόποινες η δωροδοκία, η δωροληψία, η απιστία σε βάρος του Δημοσίου, η υπεξαίρεση και η απάτη; Πάντα. Νόμοι να φάν’ κι οι κότες κι όλα τα λοιπά κομφόρ, φυλακές, ανακριτές, αστυνόμους, βαρδιάνους. Είμαστε κομπλέ. Αυτό που κυρίως έλειπε και λείπει δεν υπάρχει σε καμμία διάταξη του Ποινικού Κώδικα. Ιδεολογία. Αξιοκρατία. Αληθινή πίστη σε ρωμαλέες ιδέες με ακρογωνιαίο λίθο τον πατριωτισμό, έναν ριζοσπαστικό μαχόμενο πατριωτισμό, που φορείς του θα είναι οι καλύτεροι, οι άριστοι στην δουλειά, στην επιστήμη, στην τιμιότητα. Αυτοί να επανδρώνουν την πολιτική.

Η διαπλοκή προέβαλε κι επέλεξε, αυτούς που είναι σαν τα μούτρα τους. Εύπλαστοι, πρόθυμοι, γονατισμένοι. Αδίστακτοι. Η αναγνωρισιμότητα του καθοδικού σωλήνα, η γκλαμουριά, τα κριτήρια τηλεοπτικής διαφήμισης και η οικογενειοκρατία, γέμισαν την Βουλή με παρατρεχάμενους των υπέρβαρων κρατικών παρασίτων και καλόπαιδα από «σόϊ». Μια νοοτροπία διακομματικής συντεχνίας και οι κοινές εξαρτήσεις από τους ίδιους κορβανάδες δημιούργησαν μια «πολιτική τάξη», που χωρίς να το ομολογούσε ποτέ, αισθανόταν ότι έχει δικά της συμφέροντα, ξέχωρα κι ενίοτε αντίθετα από αυτά του Λαού.

Εύκαμπτοι, αμοραλιστές, με βρώμικο μάτι.

Η χώρα πρέπει να παράγει ξανά αληθινό πλούτο. Τελεία και παύλα. Χρειαζόμαστε νέα βιομηχανία, εύρωστη γεωργία, δυναμικό εμπόριο, έρευνα κι ανάπτυξη τεχνολογίας. Χρειαζόμαστε ελληνοκεντρική Παιδεία. Όραμα. Ελληνικό Κράτος.

Αυτά δεν θα τα κάνουν διστακτικοί ανακυκλωμένοι «διεθνιστές», ούτε  επιτροπές που φτιάχνουν καμήλες κι άλλα εξωτικά ζώα. Δεν μπορούν να τα κάνουν όσοι δεν πονούν βαθιά το Λαό και την Πατρίδα. Είναι ανίκανοι να τα υπηρετήσουν, όσοι δεν έχουν μέσα τους την χαλύβδινη θέληση να κάνουν την μεγαλύτερη επανάσταση μετά την Εθνεγερσία: να εφαρμόσουν τους Νόμους σε όλους, παντού. Να επιβάλλουν την Δημόσια Τάξη κι όχι να εφευρίσκουν οργουελιανά ονόματα για ανίκανα υπουργεία. Να φέρουν μεγάλες ξένες επενδύσεις, συντρίβοντας τους μπατιρημένους νταβατζήδες που τις σαμποτάρουν για να κλέψουν κανά κοψίδι από τα πλευρά της Πατρίδας. Ελληνικό λένε και τρέχουν τα σάλια τους…

Οι κανόνες υπάρχουν. Ας τους εφαρμόσουμε.

Ηγέτης, όραμα, με συνεργάτες τους καλύτερους, από τα σπλάχνα του Λαού. Αυτό θα φέρει την αναγέννηση, θα κινήσει τους μαγκωμένους από την συκοφαντία και την κατατρομοκράτηση τροχούς της ελληνικής δημιουργικότητας και φιλοτιμίας.

Η λύση είναι κυρίως στον χώρο των Ιδεών, του παραδείγματος. Όχι μόνο στις εξισώσεις των «ειδικών».

Κι επειδή η Ιστορία είναι η βασίλισσα των επιστημών, καμμιά φορά μας στέλνει συμβολικά μηνύματα από το παρελθόν. Διάβασα λοιπόν ένα ενδιαφέρον βιβλίο σήμερα, του Βασίλη Πισιμίση, πειραιώτη ερευνητή, λαογράφου και συλλέκτη με τίτλο: «ΒΟΥΡΛΑ - ΤΡΟΥΜΠΑ, Μια περιήγηση στο χώρο του υποκόσμου και της πορνείας του Πειραιά (1840 – 1968)», εκδόσεις Τσαμαντάκη. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Τα Βούρλα ήταν το περιβόητο κτιριακό συγκρότημα που βρισκόταν στον Πειραιά, στο οικοδομικό τετράγωνο των οδών Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Κανελλοπούλου), Δογάνης, Σωκράτους (πρώην Ευβοίας) και Ψαρρών. Χτίστηκε για να εγκατασταθούν στα μικρά δωμάτια του οι πόρνες, σ’ έναν τόπο τότε απόμερο και να μην ενοχλούνται οι νοικοκυραίοι από τους νταβρατισμένους φαντάρους, ναύτες και λοιπούς πελάτες των ευαγών αυτών ιδρυμάτων. Εκεί, ως την Κατοχή περίπου, στεγάζονταν λοιπόν πορνεία κρατικής ιδιοκτησίας αλλά υπήρχε επίσης Αστυνομικό Τμήμα, τεκέδες κι αργότερα έγινε φυλακή. Πουτάνες, τεκέδες κι αστυνόμοι σε μια περίεργη συμβίωση και γύρω – γύρω νταβατζήδες, χασικλήδες και υπόκοσμος πάσης φύσεως.

Γράφει λοιπόν στη σελίδα 17 ο εξαίρετος Βασίλης Πισιμίσης: «Επί δυο χρόνια κανένας εργολάβος δεν είχε εκφράσει την επιθυμία να αναλάβει το έργο. Έτσι, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να δανειστεί από τον Πειραιώτη τραπεζίτη Δημήτρη Σταματόπουλο το ποσόν των 300.000 δραχμών για την ανέγερση ενός ή δύο οικημάτων όπου θα στεγάζονταν τα πορνεία. Ωστόσο, τελικά ο εργολάβος Νικόλαος Μπόμπολας υπέγραψε με το δήμο το συμβόλαιο κατασκευής του έργου. Και μετά από τέσσερα και μισό χρόνια, την 1η Ιανουαρίου 1876, το έργο ολοκληρώθηκε».

Έτσι γίνανε τα πρώτα κρατικά μπορντέλα, αδέρφια. Κοίτα να δεις…. Κοίτα να δεις…

 Για την ιστορία

..... το Μάρτιο του 1873, η Κυβέρνηση παραχώρησε τα υπ αριθ. 5-6 τεμάχια των εθνικών γαιών στη θέση που λεγόταν «Βούρλα», και που απείχε 80 μέτρα δυτικά του Αγίου Διονυσίου για την ανέγερση «καταστημάτων» κοινών γυναικών.
Μετά την υπογραφή του παραχω­ρητηρίου, ο Δήμος προέβη σε διακήρυξη για την ανέγερση, σε έκταση οκτώ στρεμμάτων, συνοικισμού κοινών γυναικών, που θα περιλάμβανε τέσσερα κτίσματα, χωριστά μεταξύ τους, τα οποία θα βρίσκονταν μέσα σε μάντρα, με του ακόλουθους όρους:

"Ο ανεγείρων ιδίαις δαπάναις τα βάσει εγκεκριμένου σχεδίου οικήματα, θα καταβάλλη εις τον Δήμον μετά τριετίαν από της ιδρύσεως δρχ. 500 ετησίως δι' έκαστον τμήμα, μετά 5ετίαν δρχ 1.000 και μετά εικοσαετίαν δρχ. 2.500 δι' έκαστον τμήμα ετησίως. Μετά δε πεντηκονταετίαν η περιοχή του κτήματος μετά των εν αυτώ κτηρίων, θα περιέρχεται εις τον Δήμον".

Και ενώ αρχικά παρουσιάστηκαν πολλοί εργολάβοι, τελικά έμεινε μόνο ο εργολάβος Ν. Μπόμπολας, ο οποίος αξίωσε ότι ο χώρος και τα κτίρια που θα ανεγερθούν θα είναι υπό την πλήρη και τέλεια ιδιοκτησία αυτού και των απογόνων του. Φαίνεται πως είχε λαδώσει τους άλλους εργολάβους και αποχώρησαν.

Ο Δήμος αναγκάστηκε να δεχτεί τον όρο αυτό με την προϋπόθεση ότι εάν τα κτίρια αυτά χρησιμοποιηθούν κάποτε για άλλο σκοπό, τότε θα περιέρχονται στην κυριότητα του Δήμου. Και υπογράφτηκε το συμβόλαιο.

Σύμφωνα με το συμβόλαιο, θα έπρεπε να μην επιτρέπεται από τις τότε αστυνομικές αρχές, εκτός των Βούρλων, να λειτουργεί, εντός της πόλης, άλλος οίκος ανοχής, και σε καμιά γυναίκα του συνοικισμού να μην εργάζεται εκτός αυτού.

Φαίνεται όμως ότι το συμμάζεμα ήταν δύσκολο, αν λάβουμε υπ όψη μας τις κατά καιρούς έγγραφες διαμαρτυρίες του Μπόμπολα, προς το Δήμο και την Αστυνομία. Διότι τα αστυνομικά όργανα δεν ενεργούσαν παράλληλα να συγκεντρώσουν εντός των «Βούρλων» όλες τις ιερόδουλες και να εκλείψει ο ανταγωνισμός.

Παρά τις δυσχέρειες η «επιχείρηση» είχε μπει σε καλό δρόμο, αφού το «κατάστημα «δεν εστερείτο πελατείας και λειτούργησε αδιάλειπτα για 60 χρόνια.

Γυναίκες κάθε μορφής και κάθε ηλικίας, από 16 μέχρι 60, μέσα στα δωματιάκια που μύριζαν μούχλα ανακατεμένη με «πατσουλί», στο λιγοστό φως μιας λάμπας πετρελαίου, πρόσφεραν…. τις πρώτες βοήθειες στους πάσης φύσεως άντρες, στα πληρώματα της κάθε εθνικότητας των πλοίων που κατέπλεαν στον Πειραιά.Οι ίδιες αυτές γυναίκες, όπως έγραψε ο χρονογράφος Θεόδωρος Βλάσσης στη «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ» το 1969, τις ώρες της κάλμας, στην αυλή ή στον καφενέ του κτιρίου, με το τσιγάρο στο στόμα και υπό τους ήχους ενός γραμμοφώνου με χωνί, ψαρεύανε τον πελάτη ή είχανε πάρε-δώσε με τον αγαπητικό. Καμιά δεν ήταν χωρίς αγαπητικό, νταβατζή. Χωρίς συνεταίρο στις εισπράξεις.

Ο παλιός ρεμπέτης Νίκος Μάθεσης, από τη Σαλαμίνα, αφηγήθηκε σχετικά:
«Χαμαιτυπεία ο Πειραιάς είχε μόνο στα Βούρλα που τώρα είναι φυλακές. Εκεί οι γυναίκες δεν βγαίνανε έξω, απαγορευότανε αυστηρώς. Αλλά οι αγαπητικοί είχαν τον τρόπο τους και πηδάγανε τα μεσάνυχτα μέσα παρ' όλο που φυλάγανε άγριοι εύζωνοι! Αλλά καμία δεν μαρτυρούσε. Φόνοι γινόντουσαν κάθε τόσο, αιτία βέβαια οι γυναίκες αλλά όσοι εγκληματούσαν για την γυναίκα, αυτή ήταν υποχρεωμένη μέχρι να βγει απ' την φυλακή να τον συντηρεί. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, θα σκοτωνότανε απ' τους φίλους του. Αλλά και όταν έβγαινε, η πρώτη του δουλειά ήταν να την στεφανωθεί. Απαραίτητος κανών!!!
Για πελατεία, δεν υπήρχε λόγος επιλογής. Στη διάθεση του μπεκρή, του άρρωστου, του μόρτη, του χασισωμένου, του σαμα­τατζή…...Υποχρεωτική για τις γυναίκες η παραμονή στα «Βούρλα», από τις εν­νέα το βράδυ μέχρι τις εννέα το πρωί. Και η έξοδος μετά την πρωινή επιθεώρηση του γιατρού, που γινόταν στις 8 το πρωί. Τότε ακουγόταν το σύνθημα « π…. κορίτσια στα κρεβάτια σας…» και ακολουθούσε η εξέταση από το γιατρό. Τα μεσάνυχτα ασφαλιζόταν η κεντρική πόρτα από την αστυνομική φρουρά που διέμενε εκεί. Η παρου­σία της ήταν αναγκαία, λόγω των συχνών και όχι σπάνια αιματηρών συμπλοκών.
Υπήρχαν κατηγορίες γυναικών, με ανάλογες τιμές, σε ξεχωριστά διαμερίσματα.
Τρία ήταν τα φτηνά, τα λαϊκά, και ένα το αριστοκρατικό με το καλό «εμπόρευμα». Σ αυτό φιλοξενούνταν και γυναίκες των αθηναϊκών σπιτιών που λόγω….κακής διαγωγής τις είχαν διώξει από την Αθήνα. Τις έβαζαν τιμωρία 15 μέρες ή ένα μήνα: « Κάτσε καλά γιατί θα σε στείλω στα «Βούρλα».

Σχετικά με τα Βούρλα ο Μάρκος Βαμβακάρης αφηγείται:
«…Δεκαεννιά χρονών (το 1924) έγινα αγαπητικός στο μπορντέλο μιας Ειρήνης από τη Σύμη. Ήτανε στο δεύτερο διαμέρισμα των Βούρλων, η πρώτη μου ερωτική επαφή. Μεγαλύτερη είκοσι εφτά, είκοσι οκτώ χρονών, μου ’δινε και λεφτά και κουστούμια. Αγάπησα την άλλη, τη Μανιάτισσα, τη Ζιγκοάλα, (τη γυναίκα που παντρεύτηκε) και την απαράτησα…».

Όταν δημιουργήθηκαν τα «Βούρλα» το 1875 η περιοχή ήταν ακατοίκητη. Όμως μετά 60 χρόνια, το 1932, και αφού είχαν έρθει και οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, ήταν κέντρο πυκνοκατοικημένης περιοχής και οι κάτοικοι δεν ανέχονταν πια τα κακόφημα σπίτια. Γι αυτό και έκαναν συνεχείς διαμαρτυρίες προς την Κυβέρνηση. Τελικά το 1937 τα κακόφημα σπίτια διαλύθηκαν και στο χώρο εκείνο λειτούργησαν φυλακές. Και να δημιουργηθεί στη συνέχεια η Τρούμπα.

ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ
Δημοσιογράφος ερευνητής

Η κατασκευή του διήρκεσε 4-5 χρόνια όπως οι δρόμοι που κατασκευάζονται και ξανακατασκευάζονται στην Ελλάδα απο τον γνωστό Εθνικό εργολάβο, οποίος κατά καιρούς συμβουλεύει  και τον αρχηγό του σημερινού καθεστώτος.

Δεν ξέρω τι σχέση έχει ο γνωστός ιδιοκτήτης του MEGA με τον αείμνηστο Νίκο Μπόμπολα στον οποίο οι Πειραιώτες και οι ναύτες της εποχής εκείνης χρωστούσαν πολλά, όπως αυτός χρωστάει σήμερα πολλά στις τράπεζες που ελέγχονται απο τους Γερμανούς αλλά σίγουρα ο σημερινός ηγέτης του καθεστώτος πρέπει να του χρωστάει ευγνωμοσύνη για τη στήριξη που του προσφέρει. Με ποιό δημοκρατικό δικαίωμα και με ποιό τρόπο αποδεικνύει το σεβασμό του στο πολίτευμα δεν είναι ξεκάθαρο. Αυτό χρήζει έρευνας απο τη Δικαιοσύνη, όταν κάποτε λειτουργήσει εξίσου για όλους τους πολίτες και βάσει του υπάρχοντος συντάγματος.

Mπορδέλα και consulting… Τυχαίο;

Σε μια ολιστική λογική και μια ιστορική διαδρομή τίποτα δεν μπορεί να μη σχετίζεται με κάτι άλλο. Δεν είναι τυχαίο λοπόν, ότι στην Ελλάδα δεν λειτούργησε ποτέ η δημοκρατία ούτε το γεγονός ότι η χώρα πάντα κάπου χρώσταγε και αυτό φαίνεται ότι θα δεσμεύσει και σήμερα την ανάπτυξη, την δημοκρατία και τη ποιότητα ζωής στις επόμενες γενεές Ελλήνων.

 Από την Ιόλη Πιερίδη
Ο Michael Spindelegger, υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας και αντί Καγκελάριος, παραιτήθηκε σήμερα καλώντας την Αυστρία να μην γίνει Ελλάδα! 
-Καλώ την Αυστρία να διαχειριστεί τα οικονομικά της περισσότερο σαν το Βερολίνο από ό,τι σαν την Αθήνα. Υπάρχουν μέλη στο κόμμα του που έχουν ανέβει στο τρένο του λαϊκισμού, κάτι που θα μπορούσε να τους οδηγήσει είτε σε νέους φόρους είτε σε αύξηση του φορολογικού βάρους της Αυστρίας....
Όπως δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, «δεν έλαβα αυτή την απόφαση ελαφρά τη καρδία».
Με την παραίτησή του, ο Spindelegger εγκαταλείπει επίσης τον ρόλο του ως επικεφαλής του κεντροδεξιού Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο αποτελεί τον μισό κυβερνητικό συνασπισμό της χώρας.
Υπενθυμίζεται ότι ο Spindelegger ανέλαβε τη θέση του υπουργού Οικονομικών μετά από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους, αντικαθιστώντας την Maria Fekter.
Πάμε στα δικά μας τώρα. Η κυβέρνηση Σαμαρά βλέπει το τέλος να πλησιάζει, μοιραία και άβουλη.
Ο Χαρδούβελης έχει χαθεί μέσα στον Ωκεανό του ΕΝΦΙΑ με αποτέλεσμα ο ΝΕΟΣ ΕΝΦΙΑ να είναι ο ίδιος με τον παλαιό και να επαναληφθεί το ουρλιαχτό της κοινωνίας.
Είναι τέτοια η απόγνωση των ιδιοκτητών ακινήτων που δίνει την ευκαιρία στους μάλλον σφιχτούς Κινέζους να αγοράζουν βίλες στη Γλυφάδα και στο Παλαιό Ψυχικό με 120.000 ευρώ.
Οσο για τα διαμερίσματα των 80 τ.μ (τελευταίας 20ετίας) αυτά περνάνε σε Κινέζους και Ρώσους με 35 και 45.000 χιλιάδες ευρώ.
Μιλάμε για κανονικό χαρακίρι των ταλαίπωρων ιδιοκτητών ακινήτων. Σκοτώνουν μ΄αυτό το τρόπο τους κόπους μιας ζωής.
Ενας από τους μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας, ο Γιώργος Μπόμπολας, στην τελευταία του επικοινωνία με τον Σαμαρά του είπε:
-Aκόμη κι αν σε στηρίξω και καταφέρεις να εξασφαλίσεις 180 βουλευτές για Πρόεδρο Δημοκρατίας, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να διαλύσεις εντελώς τη ΝΔ και να γιγαντώσεις τον ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 42%, ως το 2016 θα έχει φθάσει στο 54% και η Χρυσή Αυγή στο 20%. Σου προτείνω να πας σε εκλογές...
Για τον ίδιο τον Χαρδούβελη τώρα, οι κακές γλώσσες λένε ότι είναι πολύ καλός στο να τον παρουσιάζεις για 3΄ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων απαριθμώντας τους τίτλους των καλών σπουδών του. Στην συνέχεια πρέπει να εγκαταλείπει την αίθουσα γιατί είναι κάπως άσχετος από διαπραγματεύσεις!
Κάπως έτσι η Ελλάδα επιταχύνει για την Κόλαση...